Búend

Secondo il Dizionario dell'Inglese Antico:

búend

and búende. Add: búgend (-iend, -igend), býend an inhabitant, a cultivator of land :-- Búend accola, Wrt. Voc. ii. 91, 51. Búgend, 3, 76: indigena, An. Ox. 7, 292. Búgynd, 8, 220. Býend habitator, Rtl. 98, 8. Þá búendan habitatores, Cant. M. 14: 15. Ðá búendo (býende, R.) coloni, Mk. L. 12, 7: Lk. L. (R.) 20, 14. Búgendra accolarum, i. habitatorum, An. Ox. 2230. Ðǽm yrrestum búendum colonis pessimis, Mk. p. 4, 20. Búendum cultoribus (uineae), Lk. p. 10, 7. Ðǽm búendum (býendum, R.) colonis, Lk. L. 20, 9. Be ðǽm búgendum his eardungstówe de habitatore tabernaculi ejus, R. Ben. 4, 22. Stódon áwéste hús búton búgigendum, Hml. Th. ii. 122, 20.

Parole correlate: in-búend. buend