Býge

Secondo il Dizionario dell'Inglese Antico:

býge

l. byge, and add: I. of shape or direction :-- Byge sinus, Wrt. Voc. ii. 120, 65. Andlanges ánre furh oð hit cymð tó ánum byge; ðanone of ðǽm byge, C. D. anfractibus, An. Ox. 3696. Wrǽda bíum fasciarum ambagibus, 3500. Hit bið drifen on swíðe nearwe bygeas, Past. 59, 6. II. of movement (lit. or fig. ) :-- Bigas circuitus, Wülck. Gl. 232, 41. Se hara bígde gelóme, þóhte mid þám bigum ætberstan þám deáðe, Hml. S. 31, 1059. Hé gedyde bigeas (-ias, v.l.) and fleám, Gr. D. 122, 24. III. something bent :-- Under býcnunge ðæs écan biges (beáges, v.l.) sub figura coronae perpetis, Bd. 5, 22; Sch. 682, 6. Hyrdle, bige plecta, An. Ox. 3888. [Icel. bugr.] v. fram-byge. byge

Parole correlate: 153, 31. Tó ðǽre díce byge, 298, 12. On ðone byge ; of ðám byge, vi. 1, 20 : 2, 4. Sete þíne hand on earmes byge, Tech. ii. 128, 14. Bigum