Clæman

Secondo il Dizionario dell'Inglese Antico:

clæman

l. clǽman, and add:--Mænge wið ele ꝥ hit sý swylce clám; clǽm ðonne on ðá sídan, Lch. iii. 48, 19. Seó ðe clǽman sceal litura, Ælfc. Gr. Z. 256, 3. Claemende affirmans, Wrt. Voc. ii. 115, 42. Clǽmende, 63, 37. [N. E. D. cleam.] v. be-, for-clǽman; healf-, un-clǽmed (-od): clám. clæman