Clam

Secondo il Dizionario dell'Inglese Antico:

clam

I. l. clám, es; m., and add: I. mortar, mud, clay, paste:--Mænge wið ele ꝥ hit sý swylce clám, Lch. iii. 48, 19. Clámes gefége liturae compage, An. Ox. 4439. II. in medicine, a poultice:--Clám, clíþan tiriaca, An. Ox. 964. Clám wiþ þon: þá reádan tigelan gecnuwa tó duste, gemeng wið grút, Lch. ii. 114, 24. Lǽcedóme, cláme malagma, Wrt. Voc. ii. 54, 38. Hafa þé ǽrgeworht clám of beórdræstan, Lch. ii. 330, 16. [N. E. D. cloam.] v. clǽman. clam