Dígle, dígol

Secondo il Dizionario dell'Inglese Antico:

es;

dígle, dígol

n. I. a secret place :-- Of þám þýstorfullon díglum de latebrosis recessibus, An. Ox. 4, 23: Wrt. Voc. ii. 138, 56. Of heolhstrum, of díglum de recessibus, i. de occultis vel de secretis, 139, 5. On deóhlum in secretioribus (ventris), Kent. Gl. 765. II. a secret :-- Ꝥ man mancynnes dígle geopenige, Hml. S. 23 b, 10: 25, 467. Hé árǽdan ne mihte þæs apostoles dégol. Bl. H. 181, 18. Gerýna vel digla sacramentum vel mysterium, Wrt. Voc. i. 47, 26. Díglu archana, i. mystica, An. Ox. 1506: Angl. xi. 119, 67. Yppan digla úre pandere secreta nostra, Coll. M. 34, 15. Dióhla archana, Kent. Gl. 359. Deiglo abscondita, Mt. L. 13, 35. Hé heora heortena deágol ealle smeáþ, Bl. H. 179, 26. n. in Dict. digol,digle

Parole correlate: dígol;