Fleám

Secondo il Dizionario dell'Inglese Antico:

fleám

Add :-- Fleám fuga, i. fugatio, Wrt. Voc. ii. 151, 46. Fleémas fuge, 38, 39. (I) the flight of a defeated force :-- Wearð ǽfre þurh sum þing fleám ástiht, Chr. 998; P. 131, 16. Flugon Péne . . . For þǽm fleáme Hauna mid his folce wearð Rómánum tó gafolgieldum, Ors. 4, 6 ; S. 170, 25. Hé wearð gefliémed, and on ðǽm fleáme hiene oftyrfdon his geféran, S. 172, 27. Be heora sige ge eác be þára hǽþenra manna fleáme, Bl. H. 203, 4. Hí tógædere féngon and sóna þet wærod on fleáme gebróhtan. Chr. 1006; P. 137, 9. Onstealdon þá heretogan ǽrest þone fleám, 993; P. 127, 28 : 1010; P. 140, 12. (2) the flight of a fugitive, criminal, &c. :-- Búton hé hine geládige ꝥ hé hine fleáme (fléma, ) nyste, Ll. Th. i. 382, 23. [v. N. E. D. fleme.] v. tó-fleám. fleam

Parole correlate: l.