Hringan

Secondo il Dizionario dell'Inglese Antico:

hringan

Add: I. intrans. To give out a sound:--[Sal. 266: B. 327 in Dict.] II. trans. (1) to ring a bell:--Dó þú mid þínum twám handum swylce þú bellan ringe, Tech. ii. 118, 20. (2) with cognate object:--Tácnu þænne hí hringað signa dum sonant, Angl. xiii. 392, 382. Cyrcwerd hringe tá[c]n edituus sonet signum, 384, 272. (3) to announce a time by ringing:--Sý þæs abbodes gýmen þæt mon ealle tída þæs godcundan þeówdómes on rihte tíman hrincge, oþþe hé sylf ǽlce tíd getácnige, oðþe swylcum bréðer þá gýmene betǽce þe ǽlce tíd . . . mid beácne geswytelige nuntianda hora operis Dei sit cura abbatis, aut ipse nuntiare, aut tali fratri injungat hanc curam ut omnia compleantur, R. Ben. 72, 10-14. Wé lǽrað ꝥ man on rihtne tíman tída ringe, Ll. Th. ii. 254, 5: 296, 3.

Parole correlate: ge-hringan. hringan