Manian

Secondo il Dizionario dell'Inglese Antico:

manian

I. add :-- Hé hié suá micle má lufað suá hé hié suíður manað and suingð ut eo se filios Dei sentiant, quo illos disciplinae flagella castigant, Past. 251, 22. Him fylgð God, ðonne hé hine monað . . . and hine spænð ðæt hé tó him gecierre Deus subsequens monet, qui ad se redire persuadet, 407, 9. Wé maniað ꝥ man Sunnandæges freóls mid eallum mægene healde, Cht. E. 231, 18. II. add :-- Gif wé mid rícan mannan hwæt embe úre neóde manian willað si cum hominibus potentibus volumus aliqua suggerere, R. Ben. 45. 20. III. add :-- On óðre wísan sint tó monianne (cf. lǽranne, 21) ðá iungan, Past. 179, 19. IV. add :-- Mínes sweóres fæder manode rihtes gafoles pater soceri mei exactionem canonis egerat, Gr. D. 305, 36. . Úre Drihten þreáð þá þe on fæstendagum hiora borga manian, Ll. Th. ii. 438, 34.

Parole correlate: of-manian. manian