Mín

Secondo il Dizionario dell'Inglese Antico:

mín

pron. gen. of ic Of me :-- Beó ðú mín gemyndig, Ps. Th. 24, 6. Miltsa mín, 56, 1. Ne æthrín ðú mín, Jn. Skt. 20, 17. Ic sprece ego loquor, mín sprǽc mei locutio, Ælfc. Gr. 15; Som. 17, 56. Ǽr ðú ða miclan meaht mín oferswíðdest, Exon. 73 a; Th. 273, 25; Jul. 521. Ne wát ic hygeþoncum mín, 109 a; Th. 417, 14; Rä. 36, 4. Hé wæs mín on ða swíðran, Elen. Kmbl. 694; El. 347. Mín sylfes gást wæs órmod worden, Ps. Th. 76, 4. Mín sylfes weorc hí gesáwon, 94, 9. (Cf. next word, V.) [Goth. meina: O. Sax. O. Frs. Icel. O. H. Ger. mín.] min