Nán. i b

Secondo il Dizionario dell'Inglese Antico:

nán. I b

add :-- Gif ic náne weorc ne worhte on him þe nán óðer ne worhte si opera non fecissem in eis quae nemo alias fecit, Jn. 15, 24. Næs nán rihtwís man ne nán hálig ǽr Abel, Hml. A. 129, 411. Flýhð se frófur áweg, ne byð þǽr fultum nán, Wlfst. 139, 14 : Dóm. L. 222. Nis on þám londe . . . ne wóp ne wracu, weátácen nán, Ph. 51. Ná on náre strencðe horses, Ps. L. 146, 10. Wé náne wiuht ne þurfon forlǽtan þæs wísdómes, Solil. H. 66, 4. Atýwde ꝥ wilde fýr ðe nán mann ǽror nán swylc ne gemunde, Chr. 1032 ; P. 159, 5. Hí ne magon heom þeáh ná náne góde beón they cannot be of any good to them, Solil. H. 68, 29. Þú þe nelt þé geeówian openlíce nánum óðrum búton þám þe geclǽnsode beóð on heora móde, 5, 20, Þes iunga man ne æfestigað on nánum ðingum ðe hé hér gesihð. Ap. Th. 14, 26. Næbbe wé náne hláfas panes noa habemus, Mk. 8, 16. Þú þe náne gesceaftas ne forlǽtst tó náhte weorðan, Solil. H. 5, 5. III. add :-- Ne forlǽt þé nán þe gewityg byt, ne þé nán ne séeð bútan wýs, ne þé nán ne gemét búton geclǽnsod, Solil. H. 7, 1-3, Nǽfre welan ne beóð bútan synne begytene, ne nán þá eorþlican þing ne mæg bútan synne gebrytsnian, E. S. viii. 473, 32. ¶ a case used adverbially :-- Hé þá stówe gódode tó þan swíþe þæt heó næs náne (in no respect) óþor ne wáccere þonne formænig þára þe his yldran ǽr gefyrþredon, Lch. iii. 438, II. nan