Or-mǽte

Secondo il Dizionario dell'Inglese Antico:

or-mǽte

adj. Immense, excessive:-- Ormǽte gigas, Hymn. Surt. 44, 13. Ormǽde, 112, 23. Ðǽr læg sum ormíéta stán, Homl. Th. ii. 164, 29. Duru ormǽte. Exon. Th. 19, 32 ; Cri. 309. þreát ormǽte, 270, 14; Jul. 465. þreá ormǽte. Andr. Kmbl. 2333; An. 1168. Hé mid ormǽtre angsumnysse wæs gecwylmed. Homl. Th. i. 88, 5. Bifigende mid ormǽtre cwacunge, 504, 28. For ðære ormǽtan éhtnysse, ii. 542, 20. Hié woldon ormǽte feoh gegaderian. Bt. 24, 2; Fox 82, 17. Ðágesomnode man ormǽte fyrde, Chr. 1001; Erl. 137, 10. Ða ormǽtan minacem, Wrt. Voc. ii. 55, 1. Ormǽte buccan magnicaper, i. 23, 58. Lecgan him onuppan ormǽte (ingentia) weorcstánas, Jos. 10, 27. Ic dreág yfel ormǽtu, Exon. Th. 280, 10; Jul. 627. Þurh ða ormátan éhtnyssa, Homl. Th. i. 6, 2. [Orm. orr-mete.] or-mæte