Stǽnan

Secondo il Dizionario dell'Inglese Antico:

stǽnan

p. de I. to stone, cast stones at :-- Ðú stǽnæst (stǽnas, Lind.) ða ðe tó ðé sende wéran, Mt. Kmbl. Rush. 23, 37. Ne stǽnas ué ðec non lapidamus te, Jn. Skt. Lind. 10, 32. Heó wæs stǽned óþ ðæt heó hire gást onsænde; ðá com þunerrád and ofslóh ðone mǽstan dǽl ðæs folces ðe hí stǽnde, Shrn. 57, 34-36. Hig hine stǽndon, Jos. 7, 25. Stǽne hine man mid stánum, LeGoth. stainjan: O. H. Ger. steinón.] v. ge-, of-stǽnan. II. to adorn with (precious) stones. [O. H. Ger. gi-steinen.] v. á-stǽned. stænan

Parole correlate: 20, 2. Ðá hét se déma hine stǽnan, Shrn. 48, 28. Tó stǽnenna, Jn. Skt. Rush. 11, 8. Hí hine gelǽddon tó stǽnenne, Homl. Th. i. 46, 35. Hé for ðǽm stǽnendum gebæd, 52, 19. Hý wǽron stǽned, and ða stánas wǽron on bæc gecyrred, Shrn. 135. 27. [