Þreápung

Secondo il Dizionario dell'Inglese Antico:

e;

þreápung

f. Rebuke, reproof :-- Ðæt geðreátade mód bið suíðe raðe gehwierfed tó fióunga gif him mon tó ungemetlíce mid ðære ðreápunga (ðreáwunga, Cott. MSS.) oferfylgð suíður ðonne mon ðyrfe correpti mens repente ad odium proruit, si hanc immoderata increpatio, plus quam debuit, affligit, Past. 21; Swt. 167, 14. [Þrepyng strife, Allit. Pms. 43, 183. Cf. Cheaste. Þes boȝ him todelþ ine .vij. oþre boȝes ... þe zixte þreapninge (threatening) ... Efterward comeþ þe þreapnynges and beginneþ þe medles and þe werres, Ayenb. 65-66.]

Parole correlate: two preceding words. þreapung