Un-stæððig

Secondo il Dizionario dell'Inglese Antico:

un-stæððig

adj. I. not steady, remiss, irregular :-- Sum munuc wæs unstæððig on Godes lofsangum, Homl. Th. ii. 160, 19. II. unstable, inconstant, fickle :-- Wé sceolon fyligan úrum Heáfde fram ðissere unstæððigan worulde tó his staðelfæstan ríce, Homl. Th. ii. 282, 21. Ðises lífes gewilnung gelǽt ða unstæððian tó manegum leahtrum, Homl. Skt. i. 5, 67. III. unsteady, unstaid, not sober, light, wanton :-- Wearð hé gegripen mid ðære gálnysse his unstæððigan heortan, Homl. Ass. 110, 247. Hé his sylfes geweóld on ungerípedum freódóme and unstæððigum þeáwum, Ælfc. T. Grn. 17, 13. Ða unstæððigan hleápunge ðæs mǽdenes (the daughter of Herodias), Homl. Th. i. 480, 35. un-stæððig,un-stæþþig