Wiþ-habban

Secondo il Dizionario dell'Inglese Antico:

wiþ-habban

p. -hæfde To hold out against, to withstand, resist:--Gif ðæs synfullan ingehýd bið gehrepod mid fyrhte ðæs upplícan dómes, ðonne wiðhæfð hé ðám unlustum, Homl. Th. i. 494, 9. Ðæt wæs wundor micel, ðæt se wínsele wiðhæfde heaðodeórum, Beo. Th. 1548; B. 772. Þurh ða gedurstignysse ðe folces men wiðhæfton (-hæfdon ?) ðære gelómlícan mynegunge ðe úre láreówas dydon, L. Edg. S. 1; Th. i. 270, 24. Se ðe him ǽr geþúhte, ðæt him nán sǽ wiþhabban ne mehte, ðæt hé hiene mid scipum and mid his fultume áfyllan ne mehte, Ors. 2, 5; Swt. 84, 13. Næs nán ðæs stronglíc . . . ðæt mihte ðam miclan mægne wiðhabban, Cd. Th. 297, 18; Sat. 519.

Parole correlate: wiþer-habban. wiþ-habban