Á-screncan

According to the Old English Dictionary:

á-screncan

Add: to trip up, cause to stumble:--Hé mid ðǽre synne ðæt mód áscrenceð mentem peccato supplantat, Past. 415, 11. Áscrencte elideret, i. offenderet, áscrencte elisi, Wrt. Voc. ii. 143, 9-12. Áscrencan elisisse, 87, 52: 31, 41. Ðonne ætspornað hié and weorðað mid ðǽm áscrencte subjectorum vita quasi in obstaculo itineris offendit, Past. 129, 7. Gif ðá fét weorðað áscrencte, eal se líchoma wierð gebíged and ðæt heáfod gecymð on ðǽre eorðan, 133, 1. Hié weorðað áscrencte on ðǽm scyfe ðǽre styringe motionis impulsu praecipites, 215, 12. a-screncan