Á-styrian

According to the Old English Dictionary:

á-styrian

Add: A. trans. I. to move a thing from its place :--Hé ástirode his geteld movens tabemaculum suum. Gen. 13, 18. Hé ástyrede his fyrdwíc forð tó Jordanen, Jos. 3, I. Fram ástere remove, Kent. Gl. 78. Ne bið ástered nou commovebitur, 340. Fram ðé ástyred, Hml. S. 15. 72. I a. to cause a living creature to move itself :--Ic mé of þǽre stówe ástyrede, Hml. S. 236, 457. Hí of ðam stedum þá hors ástyrian ne mihton, Gr. D. 15, 6. I b. with the idea of guidance :--Þú ealle ðá unstillan gesceafta tó þínum willan ástyrast das cuncta moveri, Bt. 33, 4 ; F. 128, 9. II. to stir up, (l) to cause motion in something :--Syle drincan, sóna hyt þone innoð ástyreþ, Lch. i. 2, 26, 17. Ðeós wyrt þone migþan ástyreþ, 278, 8, (2) to cause emotion in a person :--Þonne þæt mód se wind strongra geswinca ástyrað, Bt. 12 ; F. 36, 19. Mid wistlunga mon mæg hund ástyrigean sibilus catulos instigat. Past. 173, 22. Heródes wearð micclum ástyred, Hml. Th. i. 78, 9. Wæs þis land swíðe ástirad, Chr. 1007 ; P. 222, 27. Wearð se cásere for þǽre wógunge ástyrod, Hml. S. 7, 301. Wearð þ folc ástyrod on swíðlicum hreame they cried out excitedly, 31, 281. Ástirod ongén eów adversum vos coitcitatus, Deut. 9, 19 : Chr. 1052 ; P. 180, 9. Se cyng wearð wið hine ástyrod, 1095 ; P. 230, 23. Hé wearð swá swíðe ástirod (commota fuerunt viscera ejus), þæt him feóllon teáras, Gen. 43, 30. Wæs hire heorte ástired, Hml. S. 30, 339. Ásterede concitati, Kent. Gl. 1013. (3) to cause strife, passion, & c. :--Ne ástyrað þǽra rihtwísra gesihð him nǽnne ógan, Hml. Th. i. 334, 8. Hé sace ne ástyrede, 320, 15. Se deófol ástyrode þá éhtnysse, Hml. S. 16, 198. Ðí lǽs seó bóc ǽðryt þurh hire micelnysse ástyrige, Hml. Th. ii. 520, 5. Wearð ástyred mycel éhtnys, Hml. S. II, 5. Ástyrod, Ll. Th. ii. 342, 19. B. intrans. To stir, move one's self :--Hú se deáda stán oððe þ dumbe treów mæge gehelpan, þonne hí sylfe ne ástyriað of ðǽre stówe nǽfre, Hml. S. 17, 135.

Related words: un-ástyrod. a-styrian