Láþ

According to the Old English Dictionary:

láþ

adj. Dele passage in l. 19, and add :-- Láþe exosas, Wrt. Voc. ii. 30, 25. I. hateful, repulsive :-- Láþ unclǽnnys detestanda obscenitas, An. Ox. 4301. Láþera inuisorum (uitiorum), 885. I a. hateful to a person :-- Hú láð eów selfum wæs tó gelǽstanne eówre áþas, Ors. 3, 8; S. 122, 16. Ingeþanc Gode láþe precordia Deo inuisa, An. Ox. 3567. Ic wát þæt nán swá gód man ne leofað swá hé is, þéh þe hé mé sié se láþesta, Ors. 5, 12 ; S. 244, 1. I b. antithetical to leóf :-- Leóf carus, láð odiosus, Wrt. Voc. i. 85, 63, 64. Sume men wyllað betǽcan heora láðostan (least loved) cild tó Godes láreówdóme. Ac hí ne geefenlǽcað ná Abrahame þe his leófran sunn tó láce geoffrode, Hml. A. 35, 265. II. unwilling, loath (?) :-- Láþ inuitam (but perhaps the glosser has read inuisam), An Ox. 5406. lað,laþ