Heáh-mægen

Según el Diccionario de Inglés Antiguo:

es;

heáh-mægen

n. I. an exalted virtue, one of the three theolological virtues: -- Nú synd ðreó heáhmægnu ðe menn sceolan habban, Fides, Spes, Caritas, Hml. S. 16, 246. II. sublime power, divine might :-- Is þæs wuldres ful heofun and eorðe and eall heáhmægen tíre getácnod, El. 753. Ongit Godes heáhmægen, 464. Þæt hine werþeóde and eal engla cynn úp on roderum hergen heáhmægen, þǽr is help gelong, Jul. 645. Cf. heáh-miht. heah-mægen