Stíþ-mód

Según el Diccionario de Inglés Antiguo:

stíþ-mód

adj. I. of constant mind, resolute :--Strang and stíðmód gestáh hé on gealgan, Rood Kmbl. 79 ; Kr. 40. II. of stern mind, stern :--Stíðmód gestód wið steápne rond bealdor (Beowulf), Beo. Th. 5125 ; B. 2566. Him (the people of Sodom) tó sende stíðmód cyning (God) áras síne, Cd. Th. 146, 16 ; Gen. 2423. Se þeóden wæs strang and stíðmód, 279, 34 ; Sat. 248. Cyning stíðmód sý wið yfele, L. I. P. 3 ; Th. ii. 306, 26. Se stíðmóda cyning, Drihten ælmihtig, áwearp of ðam setle ðone módigan feónd, Wulfst. 145, 27. III. of violent or fierce mind :--Se stíþmóda (Holofernes) styrmde and gylede, módig and medugál, Judth. Thw. 21, 19 ; Jud. 25. IV. of stubborn mind, stubborn, obstinate :--Ðonne wurð seó heardnes stíð-módre heortan swíðe gehnexad þurh grimlíce steóra, Wulfst. 133, 17. [Cf. Arður stíðimoded kempe . . . Æuere wes Arður ærhðe bideled, Laym. 26022.] stiþ-mod