Stæl

Selon le Dictionnaire Anglo-Saxon :

es;

stæl

n. I. a place :-- Stalu tó fuglum umbrellas, Txts. 107, 2153. II. place, stead :-- Cristenum cyninge gebyraþ ðæt hé sý on fæder stæle cristenre þeóde, L. I. P. 2; Th. ii. 304, 23: Beo. Th. 2963; B. 1479. Ic eom gesceádwísnes and is eom ǽlcum manniscum móde on ðam stale ðe seó háwung byþ ðam eágum, Shrn. 178, 9. Gé beóþ mé talade on bearna stæl, Exon. Th. 366, 13; Reb. 11: Cd. Th. 68, 7; Gen. 1113. III. stead (as in the phrase to stand a person in good stead. Cf. stælwirðe) :-- Hié ðæm ádrǽfdan on nánum stale beón ne mehton they could not be of any assistance to the exile, Ors. 5, 9; Swt. 232, 23. IV. situation, condition :-- Mé lyste witan be ðam gewitte, hweðer hyt æfter ðæs líchaman gedále and ðare sáwle weóxe ðe wanede, ðe hyt swá on stæle stóde, ðe hyt swá dyde, swá hyt ǽr dǽð on ðisse weorulde, óðre hwíle weóxe óðre hwíle wanode (cf. 200, 17-19), Shrn. 199, 26-30.

Mots connexes: æt-, on-stæl; steall. stæl